Yazmadım,
Bugün fark ettim ki çok zaman olmuş yazmayalı.
Birkaç gündür gece aklıma düşüyor cümleler.
Kendi kendime konuşuyorum, zihnime yazıyorum onları.
Uyanıştayım.
Öyle bir uyanış ki üstelik; her şeyi yakıyor içinde
bulunduğum.
Hayatım büyük bir evrilişte.
Beni yoran her şeyden, herkesten ilk defa böylesine kaçmayı
istiyorum.
Evrilmeyi durduracak her şeyi hiç edecek kadar güçlü bir istek
bu.
Huzurun ne değerli olduğunu anladığım bir sürecin sonuna
geldim.
Değerli olanı kaybetmeden anlamamak ne acayip.
Anladığında enerji ile dolup koşabilmek ne güzelmiş.
***
Geç değil erken değil anlayabildiğim için, anladığımda
koşabildiğim için,
Beni duyduğunu, hep sana uzandığımda elimden tuttuğunu en
içte hissettirdiğin için,
Yanımda, içimde hep olduğun için,
Geç değil erken değil tam zamanında koş dediğin için,
Yolumu açtığın için, aklıma düşürdüğün için, hatta eksik
bıraktığın için, tamamlayacağına tüm kalbimle inanabildiğim için,
Teşekkür ederim.
