Babannemin mahallesi, şehrin eski insanlarının oturduğu mahallerden biri (eski insan(!) ,sıfat tamlamam ne acaip?!)
Ben küçük bir serseriydim, ilkokul dörde kadar... Düz kontak yapmayı bile öğrendim, sol açık oynardım, en uzağa tükürürdüm.(En uzağa işemeyi hiç denemedim, serseri , evet ama aptal değildim)
Mavi bir kotum bir de mavi t-shirtüm vardı, kimse öldür allah başka birşey giydiremezdi bana, giymezdim.
İddaya girdim kolumu kırdım, yarılmamış biryerim de yoktu benim.
İlkokulda babannemin mahallesinde akşam ezanı eve giriş zilimdi. Bazen geç okunsa hatta okunmasa(!) diye dua(!) ederdim.(ne ironik!)
8 yaşımdaydım mahallenin serseri çocuklarından birine aşıktım, 11 yaşında acaip esmer bir çocuktu, ama herkesi korkuturdu... En çok herkesin ondan korkmasını ama benim ona istediğim gibi şımarıklık yapabilmemi severdim galiba. O da beni severdi bence, roller skate yarışı yapmıştık bir kere yokuşun tepesinde düşmüştüm, babanneme kadar taşımıştı beni, ağlamamak için zorlamıştım kendimi(yarı erkek yarı kız bir şeydim ben) kapımın önünde beklemişti. Hatta ağlamıştı canım acıdı diye benim için ilk ağlayan erkekti...
O mahalleden iki de kız arkadaşım vardı, boyları kadar çocukları varmış. ben ilk okul 3'te iken onlar 5. sınıftı. Evlendiler.(Şakacıktan değil, kızlar gercekten evlendi mahalleli ağzıyla kocaya kaçtı.)
İlkokul 3 ten sonra babannemde kalsam bile eskisi kadar çıkmamaya başladım sokağa.
Koptum..
Sonra 10 yaşımda koleje geçtim böyle inek birşey oldum bir haller oldu bana, ne oldu nasıl oldu bende bilmiyorum. Bir daha o çocugu da görmedim... Hapse girmiş çıkmış... Ne acaip yahu 9 yaşımda ayrılmış hayatlarımız.(9 yaşımda bıraksalar evlenirdim ben onunla , akşam sabah futbol oynar, roller skate yarışı yapardık yada benim hayalim bu olurdu...)
İnsan hayatında 10 yıl çok şey... Bazen de hiçbir şey...
Hepsini özledim desem yalan olur. özleyecek kadar tanımadım hiç, kendimi bilmediğim bir zamanda anılar edinmişim sayelerinde...
Arada düşünüyorum nerdeler, ne yapıyorlar, hiç düşünüyorlar mı onlarda beni...
11 yaşındaki kişi şimdi 25 yaşında ve geçen 14 sene içerisinde bu anlattığın hikayeyi arada anılarını karıştırırken hep bulur.Fakat anlattıkların arasında yanlış şeyler de var.Kim söylemiş ve kim duymuş bilmiyorum ama kesinlikle hapis olayı yok.Ayrıca aklıma gelmişken o serseri 14 yılda çok değişti.Netice senin değiştiğin gibi.
YanıtlaSilKonusu açılmışken benim bundan başka unutamadığım bir olay daha var.
Fener'de beni tanımamazlıktan gelmek senin gibi mert bir kıza yakışmadı.Herhalde yakıştıramadığın için tanımamıştın.
Çok detaya gerek yok ama ben özledim o günleri.
Arada düşünme (istanbuldayım,Çalışıyorum,arada düşünüyorum.)
ben senin ismini,soyismini,hatta sana zeynep denmesinden hiç hoşlanmadığını ve patenlerinin yeşil olduğunu,hangi kollejde okuduğunu,kollejden sonra hangi Fen lisesine gittiğini sonra itü mimarlık okuduğunu ve daha burada açıklayamıyacağım bir çok şeyi hatırlıyabiliyorum.
YanıtlaSilİnsan sanırım yaşı kaç olursa olsun hayatının en güzel günlerini bir ömür unutmuyor yada unutmak istemiyor.
Aslına bakılırsa bende senin bu yazdıklarını görünce şaşırmadım dersem yalan olur.Onca zaman geçmesine rağmen sende hala bunları hatırlayabiliyorsun...
Şimdi seni nasıl bulduğumu merak ediyorsan;
Bilmiyorum,herzaman ki gibi yine aklıma geldin saat tam gece yarısında ve iş yerinde öyle boş boş dururken sorgulamaya başladım.
İlk önce "ddm" benim aradığım kişi olup olmadığını bilemedim tabiki.Fakat bu yazıyı okuyunca...
Kısmen böyle işte ama bir fotoğrafını görmek isterdim...
Ayrıca yazılarının bir bölümünü okudum çok güzel yazıyorsun.Mimar gibi değil sanki yazar gibi :)
Burdan yazmaya çalışıyorum sana fakat çoğu zaman hata veriyor.İletişim bilgilerimde mail adresim mevcut.İstersen ordan da mail atabilirsin.